MATERIE ALS INSPIRATIEBRON
Door aandacht te hebben voor materie rondom ons maakt men zichzelf bewust van de tijdelijkheid van het leven, maar evenzeer de schoonheid daarvan. De tijd laat op elk leven zijn sporen na, een evolutie die men maar al te vaak wil vertragen en beïnvloeden, maar uiteindelijk niet kan ontlopen.
Manipulatie of pogingen tot eeuwige conservatie, waardoor de echtheid van het materiaal verloren gaat, is als het ware de oorspronkelijke aard van materie willen veranderen. Het is een daad uit onverzoenbaarheid, een poging om vergankelijkheid tot eeuwigheid om te buigen, een ingreep om de tijd op pauze te zetten of liever nog, ze terug te draaien.
Het aanvaarden van materie zoals ze in wezen is, haar ziel respecteren, houdt ook in dat men de schoonheid van het onvolmaakte naar waarde schat. Het is juist deze authentieke schoonheid die men niet zomaar kan opwekken of vervalsen. Het is als het ware de veruiterlijking van het leven zelf. Er is ruimte voor een constante evolutie, niet altijd even voorspelbaar of datgene wat men wenst, maar het is er steeds één met verhaal, met een ziel.. Terwijl de opgedrongen schoonheid van het zogezegd ‘volmaakte’ leeg, onwezenlijk en zielloos is.
“Het aanvaarden van materie zoals ze in wezen is, haar ziel respecteren, houdt ook in dat men de schoonheid van het onvolmaakte naar waarde schat.”
OERELEMENTEN ALS MEDIUM
Ik heb niet de intentie om schoonheid zondermeer te creëren. Ik heb de intentie om pure basis materialen die hun oorsprong vinden in de natuur met elkaar in dialoog te laten treden, met als doel beelden te scheppen waarin een zekere oerkracht schuilt, opgewekt door de materialen zelf en niet zo zeer door de maker van het kunstwerk. De individuele sporen van de maker worden hierbij zoveel mogelijk naar de achtergrond verdrongen. De rol van de kunstenaar wordt als het ware gereduceerd tot bemiddelaar, een schakel die de verschillende elementen samenbrengt en tracht te verzoenen. Het resultaat is dan ook eerder afhankelijk van de wisselwerking tussen de verschillende materialen dan van de acties van het individu.
Aarde behoort tot één van de hoofdbestanddelen van mijn beeldend werk. In elk schilderij is dit materiaal aanwezig, al of niet gecombineerd met andere media. Het hele scheppingsproces start bij het materiaal ontnemen uit de natuur, om het vervolgens te gebruiken en uiteindelijk terug te geven. De natuur komt op deze manier niet enkel ter sprake bij de materiaalkeuze, maar vaak speelt zij ook mee in de creatie van het beeldend werk. Onafgewerkte kunstwerken worden dikwijls in de buitenlucht geplaatst waar ze een aanzienlijke tijd blootgesteld worden aan verschillende weersomstandigheden: aarde en verf worden modder, onderdelen brokkelen af, de materie evolueert. Hierbij krijgt de natuur als het ware de functie van kunstnaar aangemeten.
Deze werkmethode brengt een confrontatie met zich mee dat men gebreken zal moeten aanvaarden in plaats van deze te verbloemen. Meer nog: het onvolmaakte net gebruiken als een meerwaarde en deze voor zichzelf laten spreken heeft een onovertrefbare kracht.
Tot slot: door het gebruik van natuurlijke materialen en ruwe texturen is licht en schaduw een toegevoegde en invloedrijke speler die de uitstraling van het kunstwerk op sommige momenten drastisch kan wijzigen. Het zorgt voor een extra dimensie aan het werk, een ingrijpende factor die net als het medium zelf niet geheel te controleren is. Hiermee is de evolutie van de materie, van het kunstwerk, nooit geheel ten einde. Nadat het scheppingsproces voltooid is blijft het kunstwerk verder evolueren, het ontluikt zich op verschillende manieren afhankelijk van de ruimte waarin het zich bevind.
“Ik heb de intentie om pure basis materialen die hun oorsprong vinden in de natuur met elkaar in dialoog te laten treden, met als doel beelden te scheppen waarin een zekere oerkracht schuilt, opgewekt door de materialen zelf en niet zo zeer door de maker van het kunstwerk.”
